Een korte geruststelling

Steeds meer mensen lezen mijn blog. Steeds meer mensen geven persoonlijke reacties. Ik had juist het tegenovergestelde verwacht. Op 3 dagen nar ben ik nu 4 maanden hier, 4 maanden...1/3 van mijn avontuur. Want ja een avontuur dat is het. Bij deze wil ik iedereen bedanken die mij geweldige, steunende bezorgde berichten.

Het leven in Nederland is vaak op en neer gegaan. Vol zonneschijn en vol met regen. Maar elk doel heb ik gehaald en altijd ben ik blijven lachen. Mijn leven hier is niet anders dan in Nederland. Teminste niet in dat opzicht. Het leven hier is gemakkelijk, meestal zorgeloos, ver weg van de Nederlandse realiteit.

Door te bloggen geef ik jullie een kijk in mijn leven hier. Een kijk in mijn gedachtes en gevoelens. Iets wat in Nederland eigenlijk nooit zou voorkomen. Ik ben open, maar toch heb ik het idee dat sommige van jullie nu een kijk krijgen in hoe ik ben, hoe ik denk en hoe ik me voel. Voor sommige is dit misschien nieuw, verwarrend, of juist iets heel moois. Voor mij is het wie ik ben.

Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is dat het soms misschien schrikken is wat je leest, misschien soms schokkend of zorgwekkend. Maar ik wil een realistisch mooi blog neerzetten voor jullie, maar vooral voor mezelf. Het is iets nieuws om gevoelens met zoveel mensen te delen.

Een iets minder vrolijk bericht wil niet zeggen dat het totaal slecht gaat, een bericht anders dan anders wil niet zeggen dat ik het niet meer zie zitten. Het is realiteit wat ik wil delen.

Na 4 maanden voel ik mij over het algemeen (90% vd tijd) goed. Natuurlijk is het soms moeilijk om met zoveel mensen in 1 huis te leven. Maar het heeft ook mooie intense momenten. Het geeft bijzondere diepe vriendschappen en misschien zelfs..........
Reykjavik word mijn thuis, mijn kamer mijn veilige haven, sommige huisgenoten worden familie. Ik kan nu nog niet denken aan terugkomen. Elke vezel in mijn lichaam zegt nee. Mijn hart is hier....mijn gedachtes vol met ideeen en inspiratie.

Ik heb weer een mooie bijzondere trip gemaakt, tijd met Debbie doorgebracht dat zet je weer aan het denken. Min volgende blog zou gaan over nieuwe avonturen. Voor nu wou ik alleen even delen.....
Het gaat goed, ik ben gelukkig.....soms kan ik huilen van verdriet....maar meestal huil ik van blijdschap. Verliefd op dit eiland, mijn leven hier is elke dag een nieuwe uitdaging een nieuw avontuur, na 4 maanden, na vallen en opstaan na flinke twijfels weet ik het zeker. Ik hoor hier nu te zijn.
Geloof in het lot, of geloof niet.....Maar IJsland kwam op mijn pad en dat was niet zonder reden.

Tot snel in een avontuurlijk blog! liefs