Een regelrechte achtbaan! part 1

Liefste Lezers, Ik geef het op om te beloven vaker, regelmatiger te schrijven. Ik wil het dolgraag, want schrijven is één van mijn grootste liefdes. Waarom dan zo weinig updates? Te weinig tijd, te weinig inspiratie, te veel emoties of andere redenen. Anyway, er is een hoop gebeurd, een hoop veranderd, om mij heen en in mij. Sommige volgen kleine beetjes op facebook, sommige spreek ik zo nu en dan en andere regelmatig. Het leven hier afgelopen maanden was een achtbaan.....

Ik herinner mij nog zo de tijd dat ik net weer terug was na vakantie. ''Laat maar waaien'''Ging snel over in WTF!!!
Oke, ik heb ''Ellen citygirl, fashiongirl'' voor een groot gedeelte achter moeten laten. In het gekke rare leven hier is daar weinig plaats voor en Reykjavik is meer een groot dorp. Oke het zij zo, voelt goed, no problem. Maar er zijn toch wel dingen die ik erruugg graag om mij heen heb. Electriciteit en warm water. Ja deze verwende muts wil graag een kop thee kunnen drinken en met lauw water haar handen kunnen wassen. Ja verwend tot in de grond ik weet het. Ook ben ik echt wel een dieren liefhebber maar er zijn grenzen. De kat heeft ons huis verlaten WHOOEEHHOOEE. maar zoals het spreekwoord luid " Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel'' gebeurde dat hier ook.

Geen internet, geen water en geen electriciteit was al iets te veel van het goede en toen.....RATTEN!! Voor 1 dag kan ik dat nog wel slikken, dag twee word ik toch een tikkeltje chaggerijnig en dag drie moet er toch echt iets veranderen. Regeltrut dat ik ben..bellen bellen bellen met Toti, de baas van deze organisatie "aaahh Ellen no problem we will fix it'' Maar er gebeurde niets, niet bij het eerste telefoontje, niet bij bet tweede en niet bij het tiende. ''áaaahh Ellen, no problem, no worries'' Oke leven als een halve dakloze gaat te ver mister, ik wil telefoonnummers. HOPPA ZO DOEN WIJ NEDERLANDERS DAT! Op dag nummer 4 kwam er een vrouw, jawel een vrouw voor de ratten. Ik wou dat ik hier foto's van had....
Deze vrouw was een echte vicking! Ze kwam binnen met een plastic zak. Ze opende de zak en haalde er vierkante plastic platen uit. https://www.google.com/search?q=ratten+vangen+met+lijm&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=AepeUorvAaK-0QWdxoFw&ved=0CAcQ_AUoAQ&biw=1024&bih=677&dpr=1#facrc=_&imgrc=B0KdRXO_H3D3yM%3A%3BEt9KsHDG8gnboM%3Bhttp%253A%252F%252Fimage.made-in-china.com%252F2f0j00oSsQhKmqGDkJ%252FMouse-Mcie-Rat-Glue-Traps-Strong-Mouse-Catching-Traps-YS-8010-.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fnl.made-in-china.com%252Fco_cn1000500573%252Fproduct_Mouse-Mcie-Rat-Glue-Traps-Strong-Mouse-Catching-Traps-YS-8010-_eugeoureg.html%3B852%3B647

Zie hier wat ik bedoel. Oke....Ze legde ze op de grond op de plaatsen waar wij de ratten hadden gezien. Toen in half engels, half ijsland. ''rat come, stuck on plate, you take other one put on rat. you...(stampende voet op de grond) put in bag. Oke in het Nederlands vertaald. Als een rat komt zou hij vast zitten in de lijm op de plaat maar is dan nog in leven. Je pakt dan een andere plaat en legt die op de rat. Vervolgens stamp je met je voeten op de plaat net zo lang tot dat de rat dood is. Dan pak je het op stop je het in een plastic zak en gooi je het weg. jaaaaajjaaa Welkom in Vickingland jongens. Ik heb letterlijk in mijn broek geplast van het lachen want dit is echt een tyisch voorbeeld hoe oude IJslanders kunnen zijn.

Na 7 dagen, hadden we ratten vallen, internet, warm water en half werkend electriciteit maa volgens mij heb ik hier nog geen tijd gehad dat alles 100% werkt, want waarom 100% als het ook goed is met 80%?

Goed de zomer was daar en we moesten vooral genieten van de momenten dat het weer goed was. IJsland kent 2 seizoen, Winter en wachten voor de zomer. Maar in het zomerseizoen organiseerd World Wide Friends een hoop leuke gezellige werkkampen en de tijd is dan ook omgevolgen. Eerste was African day. Een dag om de afrikaanse cultuur te eren. Reykjavik kent een kleine afrikaanse gemeenschap, compleet met dans muziek en eten. De vrijwillergers hebben samen met deze mensen een dag georganiseerd om te leren over hen cultuur, om goede doelen in afrikaan te steunen (jaja ik hoor jullie al zuchten ik kan het ook niet helpen!) om muziek te maken en feest te vieren. Maar deze dag was bijzonder. Mensen overal uit wereld, doen dezelfde dans, maken geweldige drum muziek, kinderen die rondrennen en lachen en natuurlijk mag een grote hoeveelheid eten niet ontbreken. Deze dag werd afgesloten met alle vrijwillergers, alle mensen van WWF en alle andere die geholpen met een feest in mijn mooie witte huis hahahaha. Een feest zoals ik dat nooit eerder heb gehad.

MTV Jersey Shore was er niets bij!!!!!!!! hoeveelheden alcohol waar je u tegen zegt!! Alles wat je kan bedenken was in ons huis. Dansen overal in het huis, de keuken, de tuin, de woonkamer, op de tafel op de stoelen, in op naast de garage, je kan het zo gek niet bedenken en ja we zijn allemaal jonge gekke rare mensen dus de keuken, trap, toilet, douche, deuren diende ineens voor andere aparte dingen. Ja ik heb geleerd dat je aan het aanrecht niet alleen eten kunt maken, een trap gebruik je niet alleen om op en af te gaan of om op te zitten, toilet is niet alleen om te plassen en de douche dient niet alleen als wasplaats. Neeeeeee mensen, je kunt dus ook gebruiken als, laat ik zeggen ''ontmoetingsplaats''

Ik ben geen heilige maagd maria, geen brave meid maar ik ken mijn grenzen en deze avond was ik slim want ik had 2 wijntjes op. Dat was erg slim want 3 kleine akkefietjes.........Maria mijn spaanse vriendin was TOTAAL dronken, dansen als een beest, vallen en opstaan. Om 23.00 uur bedacht ik mij dat het voor haar een goed idee was om naar haar huis te gaan. Haar huis is in mijn tuin. Na flink sjorren had ik haar eindelijk in bed. Terug in de feest drukte lag Alice op de grond met een snee in haar kin. Oke ook terug naar haar huis. Ppppffff oke kan ik nu ook een beetje feesten? Ik kom in het huis, zet twee passen en zie bloed...veel bloed...ik volg en eindig bij de wc en zie Claudio. Mijn goede vriend Claudio. Ik vraag of hij oke is, hij schud en zegt neee laat mij alleen. Ik draai zijn gezicht en zie een hele dikke snee en wond. Ziekenhuis, hij moet naar het ziekenhuis. Claudio is een grote brede vent en probeer die maar eens van zijn plaats te krijgen. Uiteindelijk kreeg ik hem UIT het huis en stonden we te wachten op een ambulance. Het moet er hilarisch uitgezien hebben, korte ik, die lange Claudio overeind probeerde te houden. Uiteindelijk kwam de ambulance en begon hij te krijsen als een klein kind. ‘Ik ga dood, ik ga dood, Ellen laat mij niet alleen alsjeblieft, ik ga dood’ Meneer achterin in de ambulance en Ellen naast de chauffeur. Ijslandse ambulance chauffeurs zijn niet heel erg onaangenaam. Terwijl Claudio mijn hand fijn kneep en schreeuwde “Ellen laat mij niet alleen, Ellen ik ga dood” zat ik naast een flirtende Ijslander. In het ziekenhuis bleek Claudio er toch best erg aan toe te zijn. Bijna in coma, 13 hechtingen en 3 infuuszakken voor meneer en ik maar op de klok kijken of ik nog tijd had om uit te gaan!!!! Claudio was erg verliefd op een Frans meisje die een paar weken daarvoor vertrokken was. Juline. In het ziekenhuis...”Juuuullliiinneeeee, I want Juliiinneee, I need to go France pleeeaaseee!!!” Ja 5,5 uur later wist elke dokter, elke zuster en alle andere half zieke dronken mensen op de eerste hulp dat Claudio verliefd was op Juline. Nu heeft Claudio voor altijd een aandenker aan Juline en aan mij, een liteken op zijn voorhoofd.

2 weken later hadden we de Latin Days. De mooiste zomerdag van het jaar. 22 graden, strak blauwe hemel, geen wind. Geen win is een uitzondering hier! Het event was tegenover ons huis. Dus hoppa zomer kleren aan, cocktailtje erbij en genieten maar!! Gelukspoppetjes maken, Latin dance, facepainting, kleding verkoop en ga zo maar door. In Reykjavik zijn veel Spaans sprekende, dus deze dag was een groot succes. De dag werd afgesloten met een bbq :D Jawel hier in Ijsland kunnen we bbq!!!

De zomer kon niet op. Ookal hebben we geen echte zomer gehad en was het de slechte zomer van de afgelopen 100 jaar (yes lucky me) Het was een feest. Sinds mijn terugkomst in Ijsland werkt in fulltime in het kantoor van RIFF. Je zou denken zo’n 10 weken voor het festival stress. Nee hoor geen stress, geen haast alles komt goed. ‘No problem, we will fix it’

Reykjavik is niet hetzelfde als de rest van Ijsland. Niet het landschap, het leven, de cultuur, de mensen. Alles is hier anders. Over het algemeen zijn de mensen die hier leven open minded. Soms misschien een beetje te. Maar goed ook hier word de gaypride groots gevierd!!! World Wide Friends, zo WWF niet zijn als we daar natuurlijk ook aan mee moesten doen. Een groot werkkamp vol met alle nationaliteiten, vechtend tegen hetzelfde. Helaas is het in veel landen nog steeds zo dat homosexualiteit niet geaccepteerd word. 2 weken lang hebben zij zich voorbereid op de dag van de pride. Ze hadden kostuums gemaakt, spanborden en muziek gemaakt en uiteindelijk mochten ze mee lopen in de grote trotse gaypride van Reykjavik. Ik denk dat zo’n beetje 60 % van Ijsland aanwezig was (dat is heeel veel voor hier :P) Ik stond te kijken op het punt waar de pride bijna eindigde. Plotseling voel ik een hand aan mijn arm trekken. Voordat ik het door had stond ik zelf op de wagen te springen en te dansen. Jawel Elly was IN de gaypride beland.

Nee nee de zomer bracht ons nog meer. Maar in alle chaos hadden we te weinig mensen die de kampen konden leiden. Te weinig mensen die deze culturele dagen tot een succes konden maken, te weinig mensen die verspreid konden worden over Ijsland. In het midden van alle drukte verliet ik Reykjavik voor enkele dagen. Claudio had 3 vrienden hier en zij gingen naar de Westfjords. Een gedeelte van Ijsland wat je alleen in de zomer kan bereiken. Daar kon ik geen nee tegen zeggen. Op naar 4 dagen met Sicilianen!

https://www.google.com/search?hl=nl&site=imghp&tbm=isch&source=hp&biw=1024&bih=677&q=westfjorden+ijsland&oq=westfjord&gs_l=img.1.0.0j0i24l9.1038.3700.0.9676.9.9.0.0.0.0.158.1081.0j9.9.0.ckp%2Ckpns%3D1000.1..0...1.1.29.img..0.9.1078.9HzcE5Cz8nU#facrc=_&imgdii=_&imgrc=LiyqlW6h8cka0M%3A%3BlGCnzFP_Mj1TbM%3Bhttp%253A%252F%252Fwww.eu.purefishing.com%252Fblog%252Fupload%252F87%252FWestfjord-karte.gif%3Bhttp%253A%252F%252Fwww.eu.purefishing.com%252Fblogs%252Fnl%252Frobert-valkeneer%252F2010%252F08%252F22%252Fijsland-we-are-coming%252F%3B320%3B304

Daar waar Claudio en ik al erg goede vrienden waren bewees het ziekenhuis avontuur toch wel dat we echt vrienden waren. Ik bewees hem dat ik mijn mond kon houden over alles wat hij in het ziekenhuis zei en dat ik er was, hij bewees mij dat als ik er doorheen zat hij er was.
Natuurlijk zou wf, wf niet zijn als er roddels kwamen. Jawel voordat ik het wist zat ik in een relatie met Claudio, die nogal ingewikkeld was want eigenlijk waren we beide nog verliefd op iemand anders. Daarom deden we het rustig aan. Toen de mensen in wf ook nog eens hoorde dat we samen, en 4 van zijn vrienden naar de Westfjords vertrokken was het feest helemaal compleet!! De roddels werden erger en erger, dus wat deden wij? Juist we deden er een schepje bovenop. we hebben ons kapot gelachen, alle bizarre verhalen en vragen!!! hahahahahahahaha Nee Claudio is tot over zijn oren verliefd en ik zag hem toch echt als mijn grote broer. De jongen waarmee ik ff een potje kon vechten, waar ik even tegen aan kon zeuren of liggen als dat nodig was. Vrienden zoals Claudio heb je nodig hier.

Toen begon onze trip naar de Westfjords 3 dagen met 4 Sicilianen. Madramia, bueno, hahahahaha Vanaf de eerste minuut spraken ze veel in het Italiaans maar het deerde mij niet. Ik was in mijn wereld, eindelijk weer even weg uit Reykjavik. Het weer was prachtig, de eerste dag konden we met tshirt buiten zijn!!!!! De eerste dag zagen we vooral veel fjorden, oude vissersdropjes, veel prachtig blauw groen water. De wereld in het noord westen is zoveel groener!!! Hoger en hoger, met de wind in onze haren, ramen open, 4 gekke italianen die zingen.....de eerste dag was rustig maar prachtig. Onze laatste stopas vrij onverwacht. We zagen een klein bordje ''zeehonden'' We zette de auto aan de kant, langzaam ging de zon al onder iets wat we in maanden niet gezien hadden!! en toen zagen we...jawel familie zeehond! Ze waren ze grappig en actief. Ik had natuurlijk al wel meer zeehonden gezien maar deze waren anders. De een lag op z'n rug van de zon te genieten, de andere was aan het spelen met zijn vriendje, weer een ander was aan het klappen voor ons ''dank u voor uw komst!!!'' achter ons raasden auto's voorbij, als je er namelijk geen aandacht aan besteed zie je deze plek totaal over het hoofd en wij maar lachen!!! we besloten hier ons avond eten te eten. voor ons een stelletje idioten zeehonden en naast ons.....jawel familie schaap kwam aanzetten!!!! ze kwamen naar ons toe lopen en hielden ons enige tijd gezeldschap hahahaha wat een begin!

Na een hele dag rijden waren we allemaal best moe en de avond werd kouden en kouder onze eerste slaapplaats zou Isafjorder worden. We hadden een 4 persoonstent........en we waren met 5 mensen, de avond en nacht zou koud zijn....dus..HOPPA!! met z'n 5e in 1 tentje!! hahahaha. De tent stond in no time, de camping plaats was prachtig, groen een riviertje en achter ons hoorde je de smalle prachtige waterval. Om op te warmen zochten we een barretje op in Isafjorder we dronken 2 wijntjes]biertjes. Toen snel terug naar de tent!!! Links van mij het siciliaanse koppel, rechts van mij 2 snurkende grote mannen!!

Ik werd als eerste wakker, ik voelde de zon door de tent heen branden, ik hoorde de waterval op de achtergrond, mijn hart klopte van vreugde. Langzaam kroop ik uit de tent. Ik pakte mijn spullen, ging naar de doucheruimte en toen ik klaar was plofte ik mijn bagpack op de grond legde mijn jas in het gras en ging liggen en wachtte totdat de rest wakker werd.

een uur later zaten we alweer in de auto op weg naar de volgende stop, de waterval Fjallfoss. De omgeving was prachtig! De zon scheen, de wind was rustig en langzaam klommen we omhoog om dichtbij de waterval te komen. Bovenaan hadden we uitzicht over de hele vallei. ‘’on top of the world’’
Na een hele lang stop daar besloten we verder te gaan. Er zou ergens een plek zijn met een oud zwembad midden in de bergen. In het zuiden hadden we al eerder zoiets gezien, maar we waren erg benieuwd hoe dit was. In Ijsland zijn ze voor de crisis begonnen met het bouwen van zwembaden in de bergen of een andere plek midden in de natuur. De meeste zijn verwijderd nadat ze de zwembaden niet konden af maken, enkele hebben ze gelaten voor wat het was. In deze zwembaden zit natuurlijk warm water wat uit de bergen of grond komt stromen. We gingen steeds hoger de bergen in en na een uurtje rijden, jawel daar was het zwembad. Maar ho!! Wacht eens even, zwembad leuk, prima, geweldig, maar achter het zwembad was een natuurlijke hotpot verborgen wooeehoooeeee. Ik hoefde niet lang na te denken, hoppakeee!!! Bikini aan, sprong in het zwembad en na een tijdje sprinten na de hottub. Maar deze muts was samen met Claudio iets te enthousiast. WAAUUWW dat was warm!! Maar als ik zeg warm bedoel ik ook warm. Ik ben ondertussen gewend aan 40 graden, maar dit was zeker 45 dus we moesten het iets rustiger aan doen met in het water gaan. Maar eenmaal in.......waauuww, wat een ervaring weer, zon op je bol, een uitzicht waar je naar van word, zittend in warm water, gewoon uit de grond. Op en top vakantie gevoel! We moesten natuurlijk weer door. Deze dag gaf mij zoveel energie.
We wisselde steeds van plaats en uiteindelijk zat ik naast Claudio voorin. In the middle of nowwhere zagen we allebei hetzelfde. Iets waarvan ik wist dat hij het geweldig vond, iets wat zijn vrienden niet boeiend vonden. Stop hier Claudio ze kunnen we ff wachten, ik ga met je mee om foto’s te maken. Hij lachte en we stopte. Het is moeilijk te beschrijven maar het is zo’n bizar gezicht elke keer als je om je heen kijkt zie je niets anders dan bergen, fjorden, zee, etc etc en dan opeens is er iets. Hier vonden we een heeeeel oud vliegtuig uit U.S.A. zeg maar een Pearl Harbor vliegtuig, ze een ja. Voorzichtig zijn we erin geklommen, maaannnnn de stank was verschrikkelijk, maar het was bizar om te zien dat ondanks de ouderdom, en de brand die er in geweest er nog zoveel intakt was. Ik klom eruit, want in oude wrakken ben ik niet zo’n held en mijn benen breken doe ik niet zo graag. Uit het vliegtuig heb ik een aantal foto’s gemaakt van Mr Piloot Claudio hahaha.
We hadden een lange weg te gaan tot aan de volgende camping. We hadden ons laten informeren dat er een gratis camping was, met in de buurt een prachtig meer en hottob. We wisten niet waar we vanaf hier aan begonnen. Onderweg was er NIETS, maar dan ook helemaal NIETS. Geen huizen, geen mensen, geen auto’s, zelfs geen schapen, nee helemaal niets niets niets...ow nee wacht ik vergis mij!!! Na 3 uur rijden zagen we een bordje tankstation, ik was blij want ik moest plassen als een malle. Maar dit tankstation is het kleinste wat ik ooit in mijn leven heb gezien, 1, jawel 1 simple, oude kleine pomp. That’s it. Nee geen winkeltje om af te rekenen, geen mannetje of vrouwtje, nee niets, alleen de pomp. G E W E L D I G!!! Nouja als er dan toch helemaal niets is kan ik ook wel in de frisse lucht plassen!! Mijn goede vriendin Joyce heeft mij ooit de fijne speciale kneepjes van wildplassen geleerd en die kwamen hier nu goed van pas! Ik ben dan natuurlijk zo’n heldin die dan niet ff waarschuwd van de te voren, er was namelijk geen plek om je te verstoppen maar ach ik moest dus, wat maakt mij het uit! Opeens hoorde ik Claudio schreeuwen, “I didn’t see your ass Ellen, I promiss you I didn’t saw” hahahaha
Na nog een uurtje rijden kwamen op de zogenaamde camping aan. Ja je raad het al. NIETS!!!!!!!! Een veldje ergens in de bergen, de wind was enorm hard, het prachtige weer was omgeslagen tot de ruwe Ijslandse hardheid. Het was koud, de wind pakte alles wat het pakken kon, het begon donkerder te worden want in deze tijd kwam de nacht langzaam terug. Geen toilet, geen douche, geen huisje, niets. Oke ik kan leven zonder heel veel dingen, maar een ‘’camping’’ zonder toilet...ja dan maar een verwend nest hoor!!! Maar gelukkig iedereen dacht er hetzelfde over. Op de kaart leek de volgende plek dichtbij. Schijn bedrieg. Nog 2 uur rijden met NIETS!! Jawel 6 uur lang NIETS NIETS NIETS....Op dit punt begon ik te begrijpen hoe Ijslanders gek kunnen worden, want ik begon langzaam een beetje door te draaien. Maar we kwamen op de camping aan, het was donker en de wind was gigantisch en toch kregen de 3 mannen het voor elkaar om de tent op te zetten. Krika, het andere meisje wat mee was en ik rende naar de toilet. Oooww die was ruim en lekker warm. Ik moest haar helpen want eerder die dag was ze door haar enkel gegaan en die begon ondertussen toch wel dik te worden. Toen we terugkwamen, was de auto lekker warm en zaten we met z’n 5e in de auto een biertje te drinken, muziek te luisteren en na te genieten na een lange maar geweldige dag. Weer een nacht met een klef stelletje en 2 snurkende mannen.
In de ochtend besloten we vroeg te vertrekken want we hadden nog een hele lang weg te gaan. Het was nog steeds koud en winderig. Opnieuw hielp ik Krika na de wc om haar te helpen met omkleden. Op de terugweg naar de tent kwam er een man naar ons toe. Hij gaf ons ijs en verband. ‘’Hier je mag dit hebben, ik ben een paar dagen geleden ook gevallen en dit zal je helpen’’ Hij wou er niets voor hebben, hij kwam gewoon om te helpen. Het plan voor deze dag was via de Snaefelsness route terug rijden naar Reykjavik. http://nl.wikipedia.org/wiki/Sn%C3%A6fellsnes
Maar voordat we daar aankwamen hadden we nog 1 stop te gaan in de Westfjords, ik ben de naam vergeten maar er is een hele hoge kliff, vol met bloemen, planten, vogels en....PUFFINS!!!!!! hahahaha wat een geweldig grappig beesten. Een combinatie tussen een kleine nieuwsgierige vogel en een pinquin. Zoveel er waren er zoveel. Natuurlijk moest je op afstand blijven, maar toch van een meter afstand vond ik ze zooo fasinerend. Het enige wat ik doen was lachen en staren naar deze vogel. Je kijkt naar ze, en ze kijken terug, buigen hun koppie een beetje zo van “waar kijk je nou naar!’’ dan scheiten ze en vliegen ze, of ze gaan door waar ze mee bezig waren. Ja ik was erg blij dat ik de puffin eindelijk gezien had.
Zo en dan nu op naar Snaefelsness. Eindelijk een goede Snaefelsness trip, compleet met vulcaan, gletsjers, lavavelden. Als je door deze velden heen loopt...Het is niet zo mooi, misschien niet eens heel bijzonder. Ik bedoel je ziet zwarte en grijze, stenen en brokken en toch, toch hangt er ene vreemde energie. Omgeven door de bergen, het gekrijs van de vogels, in de verte het harde ruige zee water, het gevoel was...klein.
Ik weet dat ik in Ijsland woon, Ik weet dat hier vele vulkanen zijn, ik heb de verhalen gelezen maar door een veld te lopen, wrak stukken te zien is toch iets heel anders.
Het was nog steeds een mooie dag maar de wind werd ruiger en ruiger. De wegen in Snaefelsness lopen omhoog en omlaag......je ziet niet wat er achter de bult gebeurt. Op....en toen kwamen we op het punt dat we zagen wat er aan de andere kant was, 2 auto’s en een auto met caravan. Alles totaal op z’n kant, vliegende ruiterswissers, kleding en eten. Gelukkig waren er meerdere auto’s gestopt om te helpen dus wij zijn rustig door gereden. Dit is wel een voorbeeld wat zomaar kan in Ijsland. Onderschat je de wind, de weersomstanigheden dan kunnen dit soort dingen gebeuren.
Het einde van Snaefelsness was Barnafoss. Het was even een gezoek maar dan heb je ook wat. Een ontzettend lange waterval midden in de lavaveld. Er is daar een brug en het verhaal gaat dat twee jongens op weg naar de kek van de brug gevallen zijn in de waterval en verdronken zijn. De zielen van deze kinderen zouden daar nog steeds rond dwalen. Samen met Claudio gingen we een beetje van het pad af, na een tijdje was ik Claudio kwijt. Ik keek om mij heen en kon hem niet vinden, ik zag het pad terug niet meer. Ik voelde een lichte paniek en besloot terug te lopen. Eenmaal bij de brug aangekomen zag ik Claudio weer. Lopend lachend en pratend over wat we gezien hadden... en opeens totaal uit het niets maakte in een lange uitglijder op de grond. AUW!! Ik zei toch dat dit een rare plaats was? Knieen kapot, broek kapot, handen kapot. Het was tijd om naar huis te gaan. De dagen waren mooi geweest, moe en voldaan.
De zomer stond in het teken van festivals, van nationale dagen en nachten. Het vloog allemaal zo hard voorbij. We kwamen door alle druktes mensen te kort. Ik besloot Toti de baas van de organisatie te vragen of hij meer hulp kon gebruiken en ja dat kon hij. Ik vroeg Annet en nog geen 5 dagen later zou Annet landen in Ijsland. Dit was zoooo bizar en zo geweldig!!
Okay even een korte break,
Word vervolgd......